Vertel eens iets over jezelf
“Deze zomer ben ik getrouwd met Marijn. We wonen in Pijnacker en ik ben 30 jaar. Tot deze zomer heb ik vijf jaar voor de klas gestaan als leerkracht voor groep 3. Ik vertelde veel over de natuur en deelde regelmatig foto’s en filmpjes. Kinderen hadden levendige gesprekken met me hierover. Liam kan ik me nog goed herinneren. Met zijn zes jaar was hij verlegen en bleek een passie voor vogels en dieren te hebben. Hij had altijd een vogelboekje bij zich en zat volop vragen. We hadden een klik en stapsgewijs lukte het me om hem zelfverzekerder te worden. Heerlijk om te zien dat hij deze ontwikkeling door kon maken en dat ik hem daarmee kon helpen. Op het prikbord in de kantine van de Wildopvang Zuid-Holland heb ik een tekening van Liam opgehangen. Ondanks het plezier en alles wat ik er heb geleerd, merkte ik dat het onderwijs niet genoeg aan sloot bij mijn passie voor de natuur. Daarom heb ik deze zomer de overstap gemaakt naar het bedrijfsleven. Ik werk bij een mooi bedrijf als adviseur bodem en milieu in Berkel en Rodenrijs.”

Hoe kwam je bij ons terecht?

“Ik hou van de natuur en dieren en wilde daar wat mee doen. Daarom zocht ik een vrijwilligersbaan in de groene richting. Ik ben op Google gaan zoeken en kwam al vrij snel de Wildopvang tegen. Na een kort gesprek met een wederzijdse klik ben ik gestart. Ik werk elke donderdag van 08.00 – 12.00 uur met dieren die verzorging nodig hebben.”

Hoe bevalt het vrijwilligerswerk?

“Echt, ik word er zó blij van. Ik had al waardering voor de natuur. Nu ik wilde dieren van dichtbij mee maak is het omgeslagen in bewondering. Vandaag heb ik een kokmeeuw verzorgd. Ik had deze nog nooit van dichtbij gezien, ik leer hier zoveel. Als ik naar die meeuw kijk van dichtbij met zijn grote ogen en die vlekjes op zijn kop… prachtig. De dieren zijn niet tam en elk dier heeft een eigen karakter. Ik ben begonnen met de verzorging van vogels zoals eten geven, verzorgen of in bad doen. Dat hangt af van de reden waarom een dier is binnen gekomen bij ons. Daarna ging ik stap voor stap andere dieren verzorgen. Ganzen, meerkoeten en zwanen vond ik spannender, die hebben een sterke eigen wil. Laatst waren twee zwanen bij ons en één was wild en heel boos. Ik leerde al snel hoe ik het best met ze om moet gaan qua verzorging. Of ik bang voor ze ben? Dat niet. Ik ben wel voorzichtig en leergierig.”

Welk dier is je bijgebleven?

“Ik moet veel lachen om de dieren bij ons. We hebben een kraai die lijkt op een boos oud mannetje. Eigenwijs hopt ‘ie op en neer en ik moet constant op mijn hoede zijn dat hij niet in mijn voeten pikt met zijn snavel. We hadden ook een tamme spreeuw die op je hoofd kwam zitten en ging zitten pikken. Waar ik echt van smelt zijn kleine eendjes die ik in bad doe. Kan ik naar blijven kijken. Het dier dat het me het meest is bijgebleven is een wezeltje. Onlangs fietste ik van mijn werk naar huis. Een wielrenner stond gebukt in de berm naar iets te kijken. Dat bleek een wezel te zijn. Hij was gewond aan zijn onderrug en kon moeilijk bewegen. Ik heb direct contact gezocht met Willeke van de Wildopvang Zuid-Holland en zij adviseerde de dierenambulance te bellen. Uit ervaring weet ik dat zij erg druk zijn en dat het even kon duren voordat ze zouden komen. Het dier had snel verzorging nodig en ik had ook afgesproken om uit eten te gaan.

Dus heb ik plan B bedacht. Ik vroeg mijn man met de auto naar het station te komen. Daar ben ik naar toe gefietst. Ik had een buideltje gemaakt van mijn jas en zo hield ik hem dicht tegen me aan. Dat was aandoenlijk, ik hoorde hem zachtjes piepen. Vervolgens zijn we samen naar de Wildopvang Zuid-Holland gereden om hem over te dragen. Hij was er zo slecht aan toe dat ik dacht dat hij het niet zou overleven. Wonder boven wonder herstelde hij goed en kon hij weer worden vrijgelaten. Bijzonder hoor.”